Reflexzone-therapie is een natuurgeneeswijze, die al duizenden jaren geleden door Egyptenaren, Chinezen en Indianen werd toegepast. Bij reflexzone-therapie gaat men uit van het principe dat, op onder andere handen en voeten, reflexzones liggen die corresponderen met de organen, klieren en andere delen van het lichaam. Door deze zones te masseren kunnen blokkades (storingen in de energie doorstroming), die zich in het lichaam hebben gevormd, worden opgeheven. Hierdoor kan het lichaam weer in balans gebracht worden. Het doel van de reflexzone massage is het aanspreken van het zelfherstellende vermogen van de mens.
Inleiding
Dat reeds in het oude Egypte door de geneesheren al reflexzone-massage werd toegepast zien we op muurschilderingen. Een van de oudsten is die uit de beginperiode van de zesde dynastie in de graftombe van Ankmahor, rond 2330 voor Christus. Er zijn afbeeldingen gevonden waarop te zien is dat geneesheren handen en voeten masseren.
Ook in de oude oosterse massage-technieken komen drukpunten voor op de handen en de voeten. Het is tot op heden niet aangetoond dat de technieken van de oosterse geneeswijzen en de reflexzone therapie het een en ander van elkaar hebben overgenomen.
Eunice Ingham ontdekte al snel dat er een nog gevoeliger deel van de mens is dat ontvankelijk is voor zone-therapie: de voeten. Vanaf 1930 begon zij de theorie van de voetreflexzones te ontwikkelen. Zij was de eerste die ze reflexzones van het lichaam in kaart bracht op de voet. Zij stapte over op het gebruik van haar duimen en vingers i.p.v. allerlei hulpmiddelen voor het behalen van een therapeutisch effect.
In 1938 kwam het boek: Stories the Feet Can Tell uit. Hierin staan haar ervaringen en overtuigingen. Het boek werd een bestseller. Het boek gaf een grotere bekendheid aan aan de reflexzone-therapie. Daarna kwam het boek: Stories the Feet Have Told, even populair als haar eerste boek.
Natuurlijk waren deze boeken niet het eindstation van de ontwikkeling van de reflexzone- therapie. Samen met een nicht (Eussebia) en een neef (Dwight) die haar assisteerden deed ze verder onderzoek naar zones en hoe te behandelen.
Vanaf 1970 is haar neef Dwight C Byers alleen verder gegaan met het ontwikkelen en doceren van de bekende Ingham methode. In Europa is Hanne Marquardt de voortrekker geweest. Zij heeft de methode persoonlijk bij mevrouw Ingham geleerd. Hanne Marquardt heeft diverse opleidingsinstituten in Europa opgezet.
De behandeling
De reflexzone van een orgaan is meestal te vinden in dezelfde lichaamszone aan de voet, die door het orgaan zelf doorlopen wordt.
Een voorbeeld: De reflexzone van de appendix bevindt zich op de rechtervoet in de verticale zone 4, dus lateraal. Daarnaast is de appendix gelegen in het derde gebied, dus onder het gewricht van Lisfranc. Zie ook deze verklarende website.
Om het geheel van reflexzones visueel te maken kan je ook zeggen dat wanneer je een zijaanzicht van een voet met daaraan het been voorstelt, je een zittend mens ziet. De tenen: het hoofd en de nek, daarna de romp en op het onderbeen, tot ongeveer een handbreedte boven het enkelgewricht de reflexzones van de onderste ledematen. Deze reflexzones op het onderbeen behoren tot de indirecte reflexzones.
Anatomisch en fysiologisch is er geen verband aan te tonen tussen de organen en reflexzones. Reflexzones op de voet zijn geen reflexzones zoals bedoeld in samenhang met neurologische reflexen. Het zijn ook geen onwillekeurig verlopende spiercontracties, die door uitwendige prikkels door middel van een centraal orgaan zoals het ruggenmerg worden teweeg gebracht. Een voetreflexzone is een plaats op de voet waar een orgaan dat zich elders in het lichaam bevindt, geprojecteerd wordt.Een lichamelijke klacht wordt vaak in meerdere “zones” geprojecteerd. Door deze “zones” te masseren kunnen de lichamelijke klachten verdwijnen.
Ondanks het relatief kleine lichaamsdeel kunnen veel massage-technieken op de voeten worden toegepast. Bij alles wat de therapeut op de voeten doet, van ontspannende effleurages tot het diep van de weefsel plaatsen van de duim bij drukpunten, is het de bedoeling dat de cliënt geen pijn heeft. Hooguit die pijn die kan worden omschreven als weldadige pijn, het au, dat voelt lekker. Pijn zorgt er in het algemeen voor dat de cliënt zich niet ontspant en zich (vaak onbewust) verzet tegen de therapie.
Wat niet mogelijk is, is het stellen van een diagnose aan de voet. Pijn of afwijkingen van de huid betekenen niet dat er een slecht functionerend orgaan op de overeenkomstige reflexzone is. De enige diagnose die aan de voet gesteld kan worden is die welke de voet zelf aan gaat. Bijvoorbeeld wanneer iemand een middenvoetbeentje heeft gebroken omdat er een paard op heeft gestaan.
In de eerste plaats is het de bedoeling dat een massage vooral ontspannen werkt. Misschien is het wel zo dat 80% van al onze klachten wordt veroorzaakt door stress. Door het ontspannen, zowel lichamelijk als geestelijk, kunnen veel klachten verdwijnen. Voetreflexzone-therapie is een behandelmethode die goed kan worden ingezet bij het bestrijden van pijn.
Contra-indicaties:
- Trombose
- Hoge koorts
- Ontstekingen aan been of voet
- Algemene infectieziekten
- Eerste 3 maanden van de zwangerschap
- Besmettelijke huidziekten
- Grote schimmelvelden aan de voeten
- Operatief te behandelen aandoeningen
Duur van de behandeling is ongeveer 45 minuten.